Rebozo to szal tradycyjnie tkany prostym splotem w Ameryce Łacińskiej. Zwykle ma kilkadziesiąt centymetrów szerokości i jest długi przynajmniej na dwa metry. Wzory i kolory zależą od regionu, w którym jest tkany. Brzegi rebozo są nieobszyte. Szal (bo rebozo w j. hiszpańskim jest rodzaju męskiego) od wieków stanowi kwintesencję tradycyjnego stroju meksykańskich kobiet. Rebozo może być cenną i piękną ozdobą, może służyć do noszenia dzieci albo być użyteczną podręczną torbą na zakupy z targu. 

Współczesne reboza mają różne rozmiary, wytwarzane są z różnych nici – od drogiego jedwabiu i bawełny, po sztuczne włókna. Niektóre z nich tkane są tylko na cieplejsze miesiące i wtedy mają luźniejszy splot, są delikatniejsze, bardziej kolorowe. Te na zimę mają splot gęsty, bywają większe i z domieszką wełny. Eleganckie reboza z jedwabiu, tkane przez cały rok, osiągają zawrotne ceny również ze względu na czas tkania i splatania frędzli – co trwa kilka lub kilkanaście tygodni. Warto przy okazji pamiętać o czułych rękach tkaczek i tkaczy, którzy je tkają. Tradycyjne meksykańskie położne i doule używają go do masażu swoich pacjentek – w czasie ciąży, w porodzie i po porodzie. Umiejętność stosowania rebozo jest przekazywana z pokolenia na pokolenia.

Należy stale pamiętać o kulturowym dziedzictwie i o tradycji, które niosą ze sobą rebozo i sztuka masowania nim. Zwłaszcza, że współcześnie używanie rebozo do masażu rozniosło się po całym świecie.

Za pomocą Rebozo masują położne, doule, terapeutki. Coraz częściej możemy zobaczyć rebozo w rękach i na ramionach polskich doul i położnych, a także w salach porodowych! W Polsce często o rebozo mówimy chusta. Powstał pierwszy podręcznik do masażu Rebozo, który został przetłumaczony również na język polski przez Margo Sikorę Borecką i Marię Ryll. 

Przede wszystkim spokój. Masaż rebozo to otulanie szalem i rytmiczne kołysanie, dlatego jest tak dobrze odbierane przez kobiety w ciąży i dzieci w ich łonach!  Masować czy uciskać można każdą część ciała z natężeniem takim, jakie odpowiada osobie masowanej. Położne za pomocą specyficznych ruchów rebozo mogą pomóc dziecku w brzuchu matki zmienić pozycję. Kobiety rodzące przy pomocy rebozo mogą w czasie porodu masować same siebie, kołysać swoje biodra, zwieszać się na nim w fazie parcia.  W rękach douli lub położnej może pomóc rozkręcić akcję porodową, uśmierzyć ból, rozluźnić, ogrzać. Rebozo w porodzie ma bardzo wiele zastosowań i jest bardzo wdzięcznym materiałem dla kreatywnych umysłów. Masaż rebozo wykonuje się rebozo, z szacunku do korzeni masażu, do Nauczycielek i z szacunku do rąk, które je utkały.

Jednym z rodzajów masażu szalem, do których wykorzystywane są reboza, jestCerrada. Słowo to oznacza „zamknięta”. Można też usłyszeć o nim: masaż zamykający, zamykanie kości (closing bones), otulanie. Wykonują go kobiety kobiecie, po zakończonym połogu, aby w symboliczny i przyjemny dla niej sposób „zamknąć” jej ciało, które otworzyło się na wychodzące z niej życie.  Leżącej wygodnie kobiecie otula się po kolei i ściska siedem części ciała – później odpoczywa w kokonie, by na koniec zostać z niego rozwinięta. Takie spotkanie może trwać do 3 godzin i zazwyczaj składa się z rozmowy, masażu wprowadzającego rebozo (głowy, całego ciała), kąpieli rąk lub stóp, masażu zamykającego-otulającego, relaksu w otuleniu, rozwijanie, życzliwe słowa przy rozwijaniu, gorący napój (kakao!), lekki posiłek. Cerradę – otulanie – można zrobić na każdym etapie życia dorosłej kobiety (poza ciążą i poza połogiem).

Jak widać: jeden „kawałek materiału”, a możliwości co niemiara. Od masażu w ciąży, poprzez pracujący materiał w porodzie, kojący po nim. Można nim masować siebie nawzajem, bujać w nim dziecko. Rebozo jako ciepły kolorowy szal do okrywania się przed chłodem, jako spódnica w czasie ciąży, owijana jako pas do podtrzymywanie brzucha, jako chusta na głowę, jako krótka chusta do noszenia starszego niemowlaka na biodrze – jest ozdobą każdej kobiety. 

Autorka: Margo Sikora Borecka